Літаратура
Публічны бібліятэкі: нацыянальныя мадэлі сучаснасці.
Уплыў канцэпцыі публічнай агульнадаступнай бібліятэкі на навуковыя бібліятэкі (Германія: навуковыя і агульнадаступныя народныя бібліятэкі).
У канцы ХХ ст. аднясенне бібліятэкі да пэўнага тыпу стала практычна немагчымым. Навуковыя становяцца бліжэй да публічных і наадварот. Публічная і агульнадаступная бібліятэка разглядаюцца як сінонімы.
У ФРГ – арыентацыя на педагагічнае ўздзеянне. На сучасным этапе выкарыстоўваецца медыятэка. У Нідэрландах – канцэрты класічнай музыкі ў навук. бібліятэках. Галандыя – мастацкія выставы, арганізацыя культурнай прасторы. Фінляндыя – спалучэнне з нестацыянарным абслугоўваннем у дзяржаўных гарадскіх бібліятэках. У Францыі – адмова ад мадэлі народных бібліятэк, увядзенне нестацыянарнага абслугоўвання.
Асаблівасці нацыянальных мадэляў звязаны з формай уласнасці публічнай біліятэкі. У адносінах да публічнай бібліятэкі – адмова ад паняцця “бібліятэка”, да – медыятэкі, выкарыстанне эл. тэхнікі. Кожная бібліятэка становіцца політыпалагічнай:
зберагае духоўную спадчыну пэўнага рэгіёна, краіны.
Такім чынам этап развіцця бібліятэк, які ахопліваў час паміж дзвюмя сусветнымі войнамі, калі адбываліся змены ў абслугоўванні на рэгіянальным і дзяржаўным узроўня, характарызуецца
– каардынацыяй і кааперацыяй ў дзейнасці бібліятэк;
– краіны дзеляцца на тры групы: краіны, якія развіваюцца на аснове дэмакратычнасці;
– таталітарныя краіны;
– краіны трэцяга свету, дзе адсутнічае развітая бібліятэчная структура.
Асноўнымі тыпамі бібліятэк былі нацыянальныя, навуковыя, спецыяльныя, агульнадаступныя (публічныя і масавыя).
Сучасны этап – гэта этап развіцця бібліятэк ва ўмовах глабальнай інфарматызацыі. Асноўныя тыпы бібліятэк застаюцца тымі самымі, аднак межы паміж рознымі тыпамі бібліятэк і рознымі тыпалагічнымі падыходамі становяцца ўсё менш дакладнымі. Назіраецца пэўная ўмоўнасць у выдзяленні тыпаў бібліятэк. Акрамя традыцыйнай бібліятэкі з’яўлецца электронная бібліятэка.
Навуковая бібліятэка можа выконваць функцыі публічнай, а публічная – можа быць даследчыцкай бібліятэкай. Тым не менш, нязменнай застаецца асноўная функцыя бібліятэкі – 1) збор і захоўванне дакументаў пісьменства, хаця змяняюцца традыцыйныя носьбіты інфармацыі; у адпаведнасці з фукцыяй захавання суадносіцца і фукцыя даступнасці; 2) функцыя абслугоўвання набывае больш шырокае значэнне ў сувязі з пашырэннем дзенасці бібліятэкі, як культурнага цэнтра.
1. Абрамов К.И. Истоки советской цензуры библиотечного дела // Библиотековедение. 1996. №6. С.66-77.
2. Абрамов К.И. История библиотечного дела в России. Ч.2. М., 2001. 160 с. [Пра К.І.Абрамава на с.4 вокладкі].
3. Абрамов К.И. История библиотечного дела в СССР. М., 1980. С.135-332.
4. Ванеев А.Н. Развитие библиотековедческой мысли в СССР. М., 1980. 232 с.
7. Володин Б.Ф. Всемирная история библиотек. СПб., 2002. С.244-289.
16. Талалакина О.И. История библиотечного дела за рубежом. М., 1982. С.157-249.